Τρίτη, Απριλίου 27, 2010

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΙΑ


Διάβασα την πρόσφατη απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων. Και δε συμφωνώ καθόλου. Ούτε με τη μέθοδο, ούτε με την περίοδο.
Οι εκπαιδευτικοί, όντως συνθλίβονται από το βάρος ενός απαρχαιωμένου και αναποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος, που όχι μόνο δεν τους βοηθάει στο έργο τους αλλά συχνότατα στέκεται απέναντί τους και τους καθιστά σχεδόν άχρηστους. Οι “καλοί μαθητές” είτε λόγω μορφωμένης οικογένειας, ευφυΐας, ταλέντου, επιμέλειας είτε λόγω καλού φροντιστηρίου, δεν τους έχουν ανάγκη ούτε εμπιστοσύνη. Τους “κακούς μαθητές”, τους μόνους που έχουν πραγματική ανάγκη (και είναι η μεγάλη πλειονότητα), δεν μπορούν να τους βοηθήσουν, γιατί αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ισοπεδωτικό και δεν έχει τέτοια κατεύθυνση. Ούτε η πρόσθετη διδακτική στήριξη, όταν και όπως εφαρμόστηκε, επέφερε καμιά βελτίωση.
Οι συνθήκες εργασίας στο σχολείο είναι απαράδεκτες και οι μισθοί στα όρια της αξιοπρέπειας. Η αναγκαία επιμόρφωση ανύπαρκτη ή για γέλια. Τα βιβλία –με εξαιρέσεις- δεν είναι εργαλεία γνώσης αλλά μετάδοσης άχρηστων εν πολλοίς πληροφοριών. Το εξετασεοκεντρικό σύστημα απαξιώνει ακόμη περισσότερο τον εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό ρόλο του δάσκαλου.
Έχουν, όμως και οι εκπαιδευτικοί τις ευθύνες τους, που –δυστυχώς- τους καθιστούν αρκετές φορές μέρος του προβλήματος. Η καθημερινή ρουτίνα, η έλλειψη ενδιαφέροντος, η μειωμένη καταβολή προσπάθειας, η άρνηση αξιολόγησής τους, η ραθυμία περί την αυτοεπιμόρφωση, η απροθυμία εξοικείωσης με νέες μορφές διδασκαλίας, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που χαϊδεύουν αυτιά χωρίς καμιά αυτοαξιολόγηση και καταγγέλλουν μόνο τους άλλους, δεν συνιστούν υπεύθυνη στάση ανάλογη προς τις ευθύνες, τις ατομικές αλλά και τις συλλογικές του κλάδου.

Κυριακή, Απριλίου 25, 2010

Καλλικράτους πλους ή αντιτιτανικός ορός

ολίγον πριν


Εφημερίδα «Κεντρί» 24/4/10 (σε κάπως πιο ανεπτυγμένη εκδοχή)

“Επιχειρούμε να αλλάξουμε την πορεία του Τιτανικού…”, από δήλωση του υπουργού οικονομικών, αντιπλοιάρχου, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου (15/2/10).

Αγνοώντας τα εν πολλοίς ιδιοτελή σενάρια, που εντέχνως ναυπηγούνται και καθελκύονται στους ανά την επικράτεια ταρσανάδες των ΜΜΕ, διάβασα το 298σέλιδο original «προσχέδιο» του υπό ελληνική σημαία «Καλλικράτη». Εδώ αυτοπεριορίζομαι σε κάποια μείζονα θεσμικά ζητήματα δημοκρατίας και συμμετοχής.
Το καράβι του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού άλλαξε στον νεότερο ιστορικό του πλου πολλές φορές όνομα: “Γραικία”, “Μελούνα”, “Των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”, “Ψωροκώσταινα», “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”, “Ελλαδίτσα”, “Ελλαδάρα”, “Greece”, “Hellas”. Το γράψε-σβήσε συνεχίζεται. Πρόσφατα, ο υπουργός οικονομικών σπάζοντας στη μάσκα του μια μισοάδεια ρετσίνα (ούτε σάλιο για σαμπάνια!) το ξαναβάφτισε με το αισιόδοξο και καλοτάξιδο όνομα “Τιτανικός”.
Υπό οποιοδήποτε όνομα, το καράβι κουβαλάει στ’ αμπάρια του, ως ιστορικό έρμα, ένα αυταρχικό/πατερναλιστικό κράτος διαπλεγμένο με ένα πολιτικό/κομματικό σύστημα-πνίχτη της κοινωνίας, εκτροφέα και προστάτη πειρατικών τσούρμων, που κουρσεύουν συστηματικά και ατιμωρητί ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει: τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο.
Οσάκις οι κυβερνώντες εναλλάξ δικομματικοί καπετάνιοι διέρχονταν εσωτερική κρίση (ανταρσίες, ανικανότητες, διαφθορά, πειρατικά ρεσάλτα κ.ά), επιχειρούσαν να την εξαγάγουν ως κρίση του σκάφους της κοινωνίας. Η παρούσα κρίση, όμως, είναι όντως τύπου ‘Τιτανικού’. Το “αλλάζουμε (ρότα) ή βουλιάζουμε” αφορά άπαντες. Πρώτος υπεύθυνος το ΠΑΣΟΚ-καπετάνιος που βρίσκεται στο τιμόνι, αλλά υποψήφια θύματα όλοι οι επιβαίνοντες, ιδίως της Β’ και Γ΄ θέσης, ως στερούμενοι σωσιβίων λεμβών.
Στο ευρύτερο πλαίσιο των κυβερνητικών χειρισμών για στρίψιμο του τιμονιού και αλλαγή ρότας εντάσσεται και η μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση. Οι καλλικράτειες διακηρύξεις προθέσεων υπόσχονται ανοιχτές θάλασσες “αποκέντρωσης”, “συμμετοχής”, “δημοκρατίας”. Ευνόητο είναι και το κυβερνητικό ενδιαφέρον να επιτύχει η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση και να προκύψουν αιρετοί τιμονιέρηδες που θα τη στηρίξουν.
Τούτων τεθέντων:

Τετάρτη, Απριλίου 21, 2010

Φτου ξελευτερία!



THESSALONIKI URBAN FESTIVAL 2010

Ανοιχτή πρόσκληση

Το φεστιβάλ δημόσιου χώρου “Thessaloniki Urban Festival 2010”, μια πολύχρωμη συνδιοργάνωση συλλογικοτήτων της πόλης, καλεί τους δημιουργικούς ανθρώπους της Θεσσαλονίκης να συμμετάσχουν σε μιαν ανοιξιάτικη (τέλος Μαΐου) γιορτή για τη ζωή στην πόλη, σε ένα παιχνίδι έκφρασης και παρέμβασης στον δημόσιο χώρο.

ΠΧ5: Φτου ξελευτερία!”:
Παρτέρια, Παρκάκια, Πεζοδρόμια, Πεζόδρομοι, Πλατείες γίνονται το επίκεντρο της δημιουργικής διάθεσης, της ανατρεπτικής μεταμόρφωσης, της εναλλακτικής αξιοποίησης, της αναπάντεχης ανάδειξης, του παιχνιδιού, του ακτιβισμού.

Μουσική, θέατρο, παιχνίδι, δράσεις, εικαστικά, εγκαταστάσεις, περφόρμανς, αρχιτεκτονική, ντιζάιν και όποια άλλη μορφή δημιουργίας καλούνται να μεταμορφώσουν τους μικρούς και μεσαίους δημόσιους χώρους της πόλης.

Αν είσαι αρχιτέκτοντας, μηχανικός, ντιζάινερ, φωτογράφος, γραφίστας, καλοτεχνίτης, χειρώνακτας δημιουργός, άνθρωπος του θεάτρου, της μουσικής, της τέχνης, εθελοντής, ενεργός πολίτης με γνώμη για τη μεταμόρφωση & αξιοποίηση του ελεύθερου δημόσιου χώρου, στείλε ιδέες για τη συμμετοχή σου στο πρώτο Thessaloniki Urban Festival.

Στόχος, η αυτοχρηματοδότηση των εκδηλώσεων/παρεμβάσεων.

http://www.facebook.com/pages/THESSALONIKI-URBAN-FESTIVAL/104328972933804
Επικοινωνία: thess.urban.fest@gmail.com
Τηλέφωνα: 6977714563 (Ελένη Χοντολίδου), 6974305047 (Νίκος Φωτίου)

Καταληκτική ημερομηνία υποβολής συμμετοχών, Παρασκευή 7 Μαίου 2010.


άρθρο βαρύ και ρωμαλέο


Πολίτες, αυτοδιοίκηση, κόμματα
Εφημ. «Αγγελιοφόρος» 13/4
Η διαπίστωση ότι στην Ελλάδα η «κοινωνία των πολιτών*» είναι ισχνή και αδύναμη στηρίζεται σε ιστορικοπολιτικά δεδομένα που ανάγονται στην εποχή της διαμόρφωσης του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Με αφετηρία τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις για στοιχειώδη λειτουργία μιας κρατικής δομής στη νεαρή και χαώδη ανεξάρτητη Ελλάδα (Ι. Καποδίστριας, Χ. Τρικούπης, Όθωνας), η πορεία μορφοποίησης του κράτους επικαθορίστηκε από έντονα αυταρχικά/πατερναλιστικά χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια, η δημιουργία και η εμπλοκή των νεότευκτων κομματικών σχηματισμών στο χυλώδες κρατικό μόρφωμα, παρήγαγε ένα συγκεντρωτικό, αυταρχικό μοντέλο που περιέσφιξε την κοινωνία καταπνίγοντας κάθε τάση για αποκέντρωση και αυτονομία.
Το ίδιο διάστημα, στα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά ευρωπαϊκά κράτη, η κοινωνία των πολιτών ισχυροποιήθηκε και απέκτησε τη δυνατότητα να θέτει σοβαρά όρια στις επεμβάσεις του κράτους. Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό, οι απόψεις που υποστηρίζουν ότι, επειδή, π.χ. στη Γερμανία, τα κόμματα κατεβαίνουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές με απευθείας αντιπροσώπους τους, άρα και στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα να κάνουν το ίδιο, παραβλέπουν τις τελείως διαφορετικές ιστορικότητες, δομές και κουλτούρες και συγκρίνουν άκριτα ανόμοιες περιπτώσεις κοινωνιών.

άσμα νοσταλγικό κι ευχάριστο






                                                                        
M’ αρέσει αυτό το σύστημα το καουμποϊκό
(τρίο Κιτάρα)

Δημοσιεύτηκε στο blog «Αριστερή Στρουθοκάμηλος» http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com (13/4/10).

Πολύς λόγος τελευταία στα συν/συριζικά στέκια για την “αντισυστημική αριστερά”. Αν και είναι αρκετά θολό το τοπίο γύρω από τον όρο, βάσιμα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η αντισυστημικότητα ορίζεται ως αντίπαλος του συστήματος που κυβερνά τον κόσμο και την Ελλάδα (καπιταλισμός, παγκοσμιοποίηση, νεοφιλελευθερισμός, δικομματισμός, γραφειοκρατία, κράτος, πελατειακό σύστημα, διαφθορά).
Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι Οικολόγοι και το ΛΑΟΣ εντάσσονται αυτοδικαίως στο υπό κριτική και ανατροπή σύστημα. Για το ΚΚΕ, δεν ξέρω αν η αντισυστημική “άδεια καρέκλα” που είχε κρατήσει ο Αλαβάνος είναι ακόμη διαθέσιμη.
Τι παίζει, όμως, στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;
- Ως κόμμα του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου χρηματοδοτείται από το κράτος τακτικά με μερικά (±6) εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και έκτακτα για τις εκλογικές δαπάνες. Η επιχορήγηση μοιράζεται –όχι χωρίς καβγάδες- στις συνιστώσες. Οι οικονομικές εξορμήσεις έχουν σταματήσει και ισολογισμοί δεν ανακοινώνονται, όπως καταγγέλλει στις 18/10/09 η “Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά” (ΠΑΣΑ), σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ: Κι ο τελευταίος σύλλογος κάνει αναλυτικό ετήσιο προϋπολογισμό και οικονομικό απολογισμό στα μέλη του, η έγκριση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση για τη συνέχιση της λειτουργίας των εκλεγμένων οργάνων. Αυτή η αυτονόητη διαδικασία δεν ισχύει στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών. Η διορισμένη Γραμματεία μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει την παραμικρή δημόσια ενημέρωση για τους οικονομικούς πόρους του ΣΥΡΙΖΑ, την κατανομή τους, το σκεπτικό και τα κριτήρια διάθεσης αυτών των πόρων”.
- Στους μηχανισμούς του κόμματος, στα γραφεία των βουλευτών και αλλαχού είναι αποσπασμένοι δεκάδες δημόσιοι υπάλληλοι, που αμείβονται από το κράτος. Και πάλι η ΠΑΣΑ καταγγέλλει: Γιατί δεν μας λέτε σύντροφοι και τον αριθμό των αποσπασμένων δημοσίων υπαλλήλων για την στήριξη των μηχανισμών των συνιστωσών και του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζεται η κατανομή τους και πόσο στοιχίζουν και αυτοί στον κρατικό προϋπολογισμό;”.




Τρίτη, Σεπτεμβρίου 29, 2009

ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ (2006)


Aγαπητοί μου σταυροφόροι
      Άντε πάλι εκλογές και σούρτα φέρτα, άντε πάλι κι η αφεντιά μου υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Δε με χαλάνε οι κοστουμιές που πρέπει να ράψω, οι παπάρες που θα εκστομίσω, τα πλούσια βιογραφικά προσόντα που πρέπει να επινοήσω, τα λεφτουδάκια που θα χώσω στους image makers. Oι μετακομίσεις είναι που με τσακίζουν! Aπό το café politique το 1998 (Σ. Βούγιας) μετακόμισα στο στέκι της Παύλου Mελά το 2002 (Τ. Κουράκης) και τώρα πάλι τα μάζεψα άρον άρον και μετακομίζω στα γραφεία του Γιάννη Mπουτάρη. Έτσι που αλλάζω στέκια κι αφεντικά, υποπτεύομαι ότι θα κινδυνέψω να χαρακτηριστώ παλιοχαρακτήρας ή –αριστεριστί- αριβίστας και οπορτουνιστής.
«Θα 'ρθεις μαζί μου;» έπεσε στα γόνατα ο Mπουτάρης «θα σε βάλω και υποψήφιο». «Kαι τι θα πω στον κόσμο;», του λέω. «Eγώ, ένας καταξιωμένος αριστερός αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα, του «Pήγα Φεραίου», του «KKE Eσωτερικού» και του «Συνασπισμού», πώς θα τακιμιάσω με έναν καπιταλίστα βιομήχανο, εχθρό του λαού; Kανονικά θα έπρεπε να σε κρεμάσω με τα άντερα του τελευταίου γραφειοκράτη». «Άσε τα χαζά, σκαρφίσου τίποτα πολιτικές διαφωνίες, τίποτα υπερκομματικά αυτοδιοικητικά εγχειρήματα και κοπάνα την», μου ξαναλέει. «Πρέπει να το σκεφτώ, αλλά να ξέρεις ότι έχω σοβαρές προτάσεις και από αλλού» του 'κλεισα το μάτι με νόημα. Oι κάποιες κάσες παλιό κρασί, που μου υποσχέθηκε στη συνέχεια, έπαιξαν κάποιο ρόλο στον προβληματισμό μου για ιστορικό συμβιβασμό. Oι δωρεάν επισκέψεις στον «Aρκτούρο», που μου έταξε, να βλέπω τις αρκούδες να σεργιανάνε, δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Για μετρητά δεν μού 'κανε ακόμα κουβέντα, κι ανησυχώ...


Eίπα να το συζητήσω και με τη γυναίκα μου, τους φίλους και τη σκύλα μου, που πάντα ακούω τη γνώμη της πριν πάρω μεγάλες αποφάσεις. H γυναίκα μου –η ίδια με των προηγούμενων εκλογών, για όσους τα ψάχνουν αυτά- πήδηξε απ’ τη χαρά της. «Άντε βρε, πες το «ναι», να 'χουμε τζάμπα προσκλήσεις για το Mέγαρο, να πάμε και κανα ταξιδάκι στο εξωτερικό δήθεν για αδελφοποίηση πόλεων ή ανταλλαγή αυτοδιοικητικών εμπειριών. Nα μπεις και σε καμιά επιτροπούλα, ξέρεις, από 'κείνες με τις μίζες, να εξασφαλίσουμε κι εμείς δικό μας κεραμίδι, που είμαστε στο νοίκι τόσα χρόνια. Γιατί, δηλαδή, οι άλλοι πιο έξυπνοι είναι;». «Kάν’ το, ρε μαλάκα, να μας σβήνεις και καμιά κλήση της τροχαίας», με προέτρεψαν ανιδιοτελώς οι φίλοι.
Aκόμη κι η σκύλα μου, συνήθως αδιάφορη για την πολιτική, μου γάβγισε: «Άντε, αφεντικό, να γλύψω κι εγώ κανα καλό κόκκαλο, που μ’ έχεις με τις κροκέτες χαμηλών λιπαρών. Δηλαδή, τα σκυλιά των άλλων τι παραπάνω έχουν;». H πεθερά μου διέδωσε ήδη στο χωριό πως ο γαμπρός της είναι υποψήφιος στη Θεσσαλονίκη, με τον βιομήχανο κύριο Mπουτάρη, παρακαλώ!
Kάτω από το βάρος τόσων ισχυρών και ανιδιοτελών επιχειρημάτων, λύγισα. Eίπα το «ναι» και να 'μαι και πάλι υποψήφιος. Άρχισα ήδη να ψάχνω νέα οράματα, να ξεσκονίζω παλιά συνθήματα και να σκαλίζω τις ατζέντες μου για ονόματα συγγενών και φίλων. Kαι πού ξέρεις τι γίνεται μετά, στις βουλευτικές εκλογές. Tόσοι και τόσοι τα κατάφεραν. Kι αν μου κάτσει; Άντε, παιδιά, τι ψυχή έχει ένα ψηφαλάκι κι ένα σταυρουδάκι;
Δώστε και σώστε. Aυτή τη φορά πρέπει οπωσδήποτε να με εκλέξετε. Kι εγώ δεν είμαι αχάριστος, αν το πιάνετε...
Για μια ιδέα. Για ένα όραμα. Για τη Θεσσαλονίκη, ρε γαμώτο!
Ειλικρινώς Ημέτερος
Εικονίζομαι ανταλλάσσων αυτοδιοικητικάς εμπειρίας με ιθαγενείς
και αδελφοποιών την συριακήν Παλμύραν μετά της ημετέρας Θεσσαλονίκης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΛΑΤΕΙΑ (2002)

Tichka, Marrakech προς Ouarzazate (2002)

Αγαπητή Μου εκλογική πελατεία,

Αυτές τις μέρες αισθάνθηκα όλως αιφνιδίως μιαν επιτακτική ιστορική ανάγκη: Να επικοινωνήσω και πάλι μαζί σας. Πλησίασαν εκλογές, θα πουν κάποιοι κακεντρεχείς και φιλύποπτοι. Απλή σύμπτωσις, σας διαβεβαιώ!

Στις τελευταίες εκλογές, σταυροφόροι Μου, προσήλθατε πιστοί αλλά όχι αρκετοί ώστε να Με εκλέξετε, και γι' αυτό περιμένω την αυστηρή αυτοκριτική σας. Αυτή τη φορά δεν θα ανεχθώ δικαιολογίες! Αναλογιστείτε το κόστος της απουσίας Μου από το δημοτικό συμβούλιο: Τα Βαλκάνια λιμοκτονούν, το Μεσανατολικό κοχλάζει, η Ευρώπη καρκινοβατεί, η υφήλιος βαίνει κατά κρημνών.

Αμ η πόλη μας; Ένα απέραντο μαντρί, και σεις πίσω από τα

κιγκλιδώματα του καγκελαρίου Παπαγεωργόπουλου.

Αιδώς Θεσσαλονικείς!

Τα βιογραφικά Μου στοιχεία δεν άλλαξαν ουσιαστικά από το '98: Μεγάλωσα κατά έναν χρόνο, χάσαμε το σκυλάκι μας πέρσι και τώρα έχουμε ένα χάσκι (τη Χοπ). Τέλος, δεν χωρίσαμε άλλη φορά με τη γυναίκα μου -αν και μετακομίσαμε.

Αυτός που μετακόμισε και χωρίσαμε πλέον ήταν ο προηγούμενος επικεφαλής της παράταξης (μωρέ, πώς τον έλεγαν…) κι έτσι τώρα στεγάζομαι πολιτικά στου Κουράκη (στο τέως καφέ "Ερωδός") και κοινωνικά στο De Facto, Stretto και Bazaar. Παρατηρώ εσχάτως ότι η ταξική συνείδηση και οι πολιτικοί αγώνες σφυρηλατούνται στα καφέ μπαρ, ενώ βρίσκονται σε κάμψη το γιαπί, η φάμπρικα και η γιάφκα. Μήπως πταίει η παγκοσμιοποίηση; Το θέτω προς σοβαρό και γόνιμο προβληματισμό.

Προσφάτως επέστρεψα από ένα μεγάλο ενημερωτικό ταξίδι στο Μαρόκο, όπου μελέτησα εμβριθώς τους θεσμούς της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως που εφαρμόζονται εκεί, ιδίως δε στη Δυτική Σαχάρα, περιοχή που ομοιάζει απαράλλακτα σχεδόν με τη Θεσσαλονίκη. (Αυτό θα το παρέλειπα από σεμνότητα αλλά διαβάζω πως κάθε σοβαρός υποψήφιος μεταβαίνει στο εξωτερικό προς "ενημέρωση" -κατά προτίμηση καλοκαίρι). Στη συνέχεια επισκέφθηκα τις περιοχές Θάσου και Σιθωνίας, απ' όπου απεκόμισα πολύτιμες αυτοδιοικητικές εμπειρίες και ένα μπρούντζινο χρώμα απαραίτητο για τις φωτογραφίες του βιογραφικού Μου.

Οι ρηξικέλευθες φιλοδοξίες Μου να καταστήσω την πόλη μας περήφανη μητρόπολη των Βαλκανίων, απαστράπτοντα αδάμαντα της Ευρώπης, πολυσύχναστο σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής παραμένουν στο ακέραιο. Ο αδαμάντινος χαρακτήρ Μου, η άοκνος εργατικότης, η χαλυβδίνη θέλησις, η αυταπόδεικτος εντιμότης και ο πλεονάζων δυναμισμός Μου αλλά κυρίως η μη ενεργός συμμετοχή Μου στη 17η Νοέμβρη και στην εμφάνιση των ακραίων καιρικών φαινομένων αποτελούν την ασφαλή εγγύηση για την θριαμβική Μου πορεία στις επαπειλούμενες εκλογές και την εκπλήρωση των οραμάτων, των παραισθήσεων και των φαντασιώσεών Μου. Το αυτό ποθώ και δι' εσάς.

Ίτε, λοιπόν, παίδες Θεσσαλονικέων. Δότε εις Ημάς σταυρόν προτιμήσεως οδάξ και εις τους αντιπάλους Μας σταυρόν μαρτυρίου πυξ λαξ...

Ειλικρινώς Ημέτερος

Νίκος ΦΩΤΙΟΥ

Υποψ. Δ. Σύμβουλος

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 27, 2009

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (1998)

Καποιανού του χαρίζανε γάιδαρο

ΘEΣΣAΛONIKH 2000 ανθρώπινη πόλη
 υποψήφιος δήμαρχος: Σπύρος Bούγιας

   Άνθρωποι!  (εμείς δε σας μετράμε ως ψηφοφόρους),
Xωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη (Xαριλάου) το 1950.
Παρά και ενάντια στις αντιδραστικές εκπαιδευτικές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων τέλειωσα αγωνιστικά το 15ο Δημοτικό, το H' Λύκειο και απέσπασα το πτυχίο και το μεταπτυχιακό μου από το καθηγητικό κατεστημένο της Φιλοσοφικής Σχολής του AΠΘ. Σήμερα προσφέρω τα φώτα μου (μεσαία σκάλα -μην τυφλωθούνε κιόλας!) στη Mέση Eκπαίδευση.
Mε σεμνότητα αναφέρω ότι συμμετείχα στο αντιδικτατορικό κίνημα με την ενεργό συμπαράσταση του οποίου και κατόπιν αόκνων προσωπικών ενεργειών μου εξανάγκασα σε παραίτηση τη λαομίσητη χούντα των συνταγματαρχών και επανέφερα στην υπηρεσία τη δημοκρατία το 1974, αν δεν απατώμαι.
Ως ασταθής χαρακτήρας παρασύρθηκα και εντάχθηκα άκων στην EKON Pήγας Φεραίος και στο αναθεωρητικό, ρεφορμιστικό και ροζ K.K.E. Eσωτερικού. Kαλά πέρασα! Συνεχίζοντας την κατρακύλα έφτασα στο τελευταίο σκαλί και προσχώρησα ασκαρδαμυκτί στο Συνασπισμό της Aριστεράς και της Προόδου.
Xωρίς να το καταλάβω συμμετείχα στο συνοικιακό και αυτοδιοικητικό κίνημα από τα μετερίζια του "Kοινωνικού Συνδέσμου", της "Πολιτιστικής Eταιρείας Xαριλάου", του Συμβουλίου του E' Διαμερίσματος και της πιο σικάτης "Ένωσης των Πολιτών". Tις ελεύθερες ώρες μου συχνάζω στο "Tμήμα Πολιτισμού" του ΣYN, στο Stretto, στο De Facto και εσχάτως στο Santé.
Ως άτομο που διδάσκεται από τις εμπειρίες του, παντρεύτηκα δυο φορές την ίδια γυναίκα, άλλαξα τρεις μοτοσικλέτες και τέσσερις μάρκες τσιγάρου. Δεν άλλαξα ιδέες και σκυλάκι, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Γενικώς λατρεύω κι εγώ τη Θεσσαλονίκη, όπως κάθε υποψήφιος, έχω οράματα και ακούω φωνές γι' αυτήν. Aπό μικρό παιδί, μάλιστα, ονειρευόμουν να την κάνω τελείως αγνώριστη, αλλά με πρόλαβαν άλλοι επιτηδειότεροι (πάρτε το και ως αυτοκριτική).
M' αυτά και μ' εκείνα αποφάσισα να εκτεθώ προς σταύρωσιν εμφορούμενος από ειλικρινές πνεύμα χρέους και προσφοράς. Σκέφτηκα, δηλαδή, ότι κάτι χρωστάει να μου προσφέρει αυτή η πόλη, και ... να 'μαι κι εγώ!
Nίκος Φωτίου
υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος
O αγωνιστής
O ασυμβίβαστος
O άνθρωπος
O οραματιστής
O εγγυημένος

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 25, 2009

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 24, 2009