ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΙΑ

Διάβασα την πρόσφατη απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων. Και δε συμφωνώ καθόλου. Ούτε με τη μέθοδο, ούτε με την περίοδο.

Οι εκπαιδευτικοί, όντως συνθλίβονται από το βάρος ενός απαρχαιωμένου και αναποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος, που όχι μόνο δεν τους βοηθάει στο έργο τους αλλά συχνότατα στέκεται απέναντί τους και τους καθιστά σχεδόν άχρηστους. Οι “καλοί μαθητές” είτε λόγω μορφωμένης οικογένειας, ευφυΐας, ταλέντου, επιμέλειας είτε λόγω καλού φροντιστηρίου, δεν τους έχουν ανάγκη ούτε εμπιστοσύνη. Τους “κακούς μαθητές”, τους μόνους που έχουν πραγματική ανάγκη (και είναι η μεγάλη πλειονότητα), δεν μπορούν να τους βοηθήσουν, γιατί αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ισοπεδωτικό και δεν έχει τέτοια κατεύθυνση. Ούτε η πρόσθετη διδακτική στήριξη, όταν και όπως εφαρμόστηκε, επέφερε καμιά βελτίωση.

Οι συνθήκες εργασίας στο σχολείο είναι απαράδεκτες και οι μισθοί στα όρια της αξιοπρέπειας. Η αναγκαία επιμόρφωση ανύπαρκτη ή για γέλια. Τα βιβλία –με εξαιρέσεις- δεν είναι εργαλεία γνώσης αλλά μετάδοσης άχρηστων εν πολλοίς πληροφοριών. Το εξετασεοκεντρικό σύστημα απαξιώνει ακόμη περισσότερο τον εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό ρόλο του δάσκαλου.

Έχουν, όμως και οι εκπαιδευτικοί τις ευθύνες τους, που –δυστυχώς- τους καθιστούν αρκετές φορές μέρος του προβλήματος. Η καθημερινή ρουτίνα, η έλλειψη ενδιαφέροντος, η μειωμένη καταβολή προσπάθειας, η άρνηση αξιολόγησής τους, η ραθυμία περί την αυτοεπιμόρφωση, η απροθυμία εξοικείωσης με νέες μορφές διδασκαλίας, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που χαϊδεύουν αυτιά χωρίς καμιά αυτοαξιολόγηση και καταγγέλλουν μόνο τους άλλους, δεν συνιστούν υπεύθυνη στάση ανάλογη προς τις ευθύνες, τις ατομικές αλλά και τις συλλογικές του κλάδου.

Καλλικράτους πλους ή αντιτιτανικός ορός

ολίγον πριν

Εφημερίδα «Κεντρί» 24/4/10 (σε κάπως πιο ανεπτυγμένη εκδοχή)

“Επιχειρούμε να αλλάξουμε την πορεία του Τιτανικού…”, από δήλωση του υπουργού οικονομικών, αντιπλοιάρχου, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου (15/2/10).

Αγνοώντας τα εν πολλοίς ιδιοτελή σενάρια, που εντέχνως ναυπηγούνται και καθελκύονται στους ανά την επικράτεια ταρσανάδες των ΜΜΕ, διάβασα το 298σέλιδο original «προσχέδιο» του υπό ελληνική σημαία «Καλλικράτη». Εδώ αυτοπεριορίζομαι σε κάποια μείζονα θεσμικά ζητήματα δημοκρατίας και συμμετοχής.

Το καράβι του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού άλλαξε στον νεότερο ιστορικό του πλου πολλές φορές όνομα: “Γραικία”, “Μελούνα”, “Των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”, “Ψωροκώσταινα», “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”, “Ελλαδίτσα”, “Ελλαδάρα”, “Greece”, “Hellas”. Το γράψε-σβήσε συνεχίζεται. Πρόσφατα, ο υπουργός οικονομικών σπάζοντας στη μάσκα του μια μισοάδεια ρετσίνα (ούτε σάλιο για σαμπάνια!) το ξαναβάφτισε με το αισιόδοξο και καλοτάξιδο όνομα “Τιτανικός”.

Υπό οποιοδήποτε όνομα, το καράβι κουβαλάει στ’ αμπάρια του, ως ιστορικό έρμα, ένα αυταρχικό/πατερναλιστικό κράτος διαπλεγμένο με ένα πολιτικό/κομματικό σύστημα-πνίχτη της κοινωνίας, εκτροφέα και προστάτη πειρατικών τσούρμων, που κουρσεύουν συστηματικά και ατιμωρητί ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει: τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο.

Οσάκις οι κυβερνώντες εναλλάξ δικομματικοί καπετάνιοι διέρχονταν εσωτερική κρίση (ανταρσίες, ανικανότητες, διαφθορά, πειρατικά ρεσάλτα κ.ά), επιχειρούσαν να την εξαγάγουν ως κρίση του σκάφους της κοινωνίας. Η παρούσα κρίση, όμως, είναι όντως τύπου ‘Τιτανικού’. Το “αλλάζουμε (ρότα) ή βουλιάζουμε” αφορά άπαντες. Πρώτος υπεύθυνος το ΠΑΣΟΚ-καπετάνιος που βρίσκεται στο τιμόνι, αλλά υποψήφια θύματα όλοι οι επιβαίνοντες, ιδίως της Β’ και Γ΄ θέσης, ως στερούμενοι σωσιβίων λεμβών.

Στο ευρύτερο πλαίσιο των κυβερνητικών χειρισμών για στρίψιμο του τιμονιού και αλλαγή ρότας εντάσσεται και η μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση. Οι καλλικράτειες διακηρύξεις προθέσεων υπόσχονται ανοιχτές θάλασσες “αποκέντρωσης”, “συμμετοχής”, “δημοκρατίας”. Ευνόητο είναι και το κυβερνητικό ενδιαφέρον να επιτύχει η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση και να προκύψουν αιρετοί τιμονιέρηδες που θα τη στηρίξουν.

Τούτων τεθέντων:

Φτου ξελευτερία!

THESSALONIKI URBAN FESTIVAL 2010

Ανοιχτή πρόσκληση

Το φεστιβάλ δημόσιου χώρου “Thessaloniki Urban Festival 2010”, μια πολύχρωμη συνδιοργάνωση συλλογικοτήτων της πόλης, καλεί τους δημιουργικούς ανθρώπους της Θεσσαλονίκης να συμμετάσχουν σε μιαν ανοιξιάτικη (τέλος Μαΐου) γιορτή για τη ζωή στην πόλη, σε ένα παιχνίδι έκφρασης και παρέμβασης στον δημόσιο χώρο.

“ΠΧ5: Φτου ξελευτερία!”:

Παρτέρια, Παρκάκια, Πεζοδρόμια, Πεζόδρομοι, Πλατείες γίνονται το επίκεντρο της δημιουργικής διάθεσης, της ανατρεπτικής μεταμόρφωσης, της εναλλακτικής αξιοποίησης, της αναπάντεχης ανάδειξης, του παιχνιδιού, του ακτιβισμού.

Μουσική, θέατρο, παιχνίδι, δράσεις, εικαστικά, εγκαταστάσεις, περφόρμανς, αρχιτεκτονική, ντιζάιν και όποια άλλη μορφή δημιουργίας καλούνται να μεταμορφώσουν τους μικρούς και μεσαίους δημόσιους χώρους της πόλης.

Αν είσαι αρχιτέκτοντας, μηχανικός, ντιζάινερ, φωτογράφος, γραφίστας, καλοτεχνίτης, χειρώνακτας δημιουργός, άνθρωπος του θεάτρου, της μουσικής, της τέχνης, εθελοντής, ενεργός πολίτης με γνώμη για τη μεταμόρφωση & αξιοποίηση του ελεύθερου δημόσιου χώρου, στείλε ιδέες για τη συμμετοχή σου στο πρώτο Thessaloniki Urban Festival.

Στόχος, η αυτοχρηματοδότηση των εκδηλώσεων/παρεμβάσεων.

Ενημέρωση: http://thessurbanfest.blogspot.com/

http://www.facebook.com/pages/THESSALONIKI-URBAN-FESTIVAL/104328972933804

Επικοινωνία: thess.urban.fest@gmail.com

Τηλέφωνα: 6977714563 (Ελένη Χοντολίδου), 6974305047 (Νίκος Φωτίου)

Καταληκτική ημερομηνία υποβολής συμμετοχών, Παρασκευή 7 Μαίου 2010.

άρθρο βαρύ και ρωμαλέο

Πολίτες, αυτοδιοίκηση, κόμματα

Εφημ. «Αγγελιοφόρος» 13/4

Η διαπίστωση ότι στην Ελλάδα η «κοινωνία των πολιτών*» είναι ισχνή και αδύναμη στηρίζεται σε ιστορικοπολιτικά δεδομένα που ανάγονται στην εποχή της διαμόρφωσης του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Με αφετηρία τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις για στοιχειώδη λειτουργία μιας κρατικής δομής στη νεαρή και χαώδη ανεξάρτητη Ελλάδα (Ι. Καποδίστριας, Χ. Τρικούπης, Όθωνας), η πορεία μορφοποίησης του κράτους επικαθορίστηκε από έντονα αυταρχικά/πατερναλιστικά χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια, η δημιουργία και η εμπλοκή των νεότευκτων κομματικών σχηματισμών στο χυλώδες κρατικό μόρφωμα, παρήγαγε ένα συγκεντρωτικό, αυταρχικό μοντέλο που περιέσφιξε την κοινωνία καταπνίγοντας κάθε τάση για αποκέντρωση και αυτονομία.

Το ίδιο διάστημα, στα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά ευρωπαϊκά κράτη, η κοινωνία των πολιτών ισχυροποιήθηκε και απέκτησε τη δυνατότητα να θέτει σοβαρά όρια στις επεμβάσεις του κράτους. Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό, οι απόψεις που υποστηρίζουν ότι, επειδή, π.χ. στη Γερμανία, τα κόμματα κατεβαίνουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές με απευθείας αντιπροσώπους τους, άρα και στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα να κάνουν το ίδιο, παραβλέπουν τις τελείως διαφορετικές ιστορικότητες, δομές και κουλτούρες και συγκρίνουν άκριτα ανόμοιες περιπτώσεις κοινωνιών.

άσμα νοσταλγικό κι ευχάριστο

                                                                        

M’ αρέσει αυτό το σύστημα το καουμποϊκό

(τρίο Κιτάρα)

Δημοσιεύτηκε στο blog «Αριστερή Στρουθοκάμηλος» http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com (13/4/10).

Πολύς λόγος τελευταία στα συν/συριζικά στέκια για την “αντισυστημική αριστερά”. Αν και είναι αρκετά θολό το τοπίο γύρω από τον όρο, βάσιμα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η αντισυστημικότητα ορίζεται ως αντίπαλος του συστήματος που κυβερνά τον κόσμο και την Ελλάδα (καπιταλισμός, παγκοσμιοποίηση, νεοφιλελευθερισμός, δικομματισμός, γραφειοκρατία, κράτος, πελατειακό σύστημα, διαφθορά).

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι Οικολόγοι και το ΛΑΟΣ εντάσσονται αυτοδικαίως στο υπό κριτική και ανατροπή σύστημα. Για το ΚΚΕ, δεν ξέρω αν η αντισυστημική “άδεια καρέκλα” που είχε κρατήσει ο Αλαβάνος είναι ακόμη διαθέσιμη.

Τι παίζει, όμως, στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;

- Ως κόμμα του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου χρηματοδοτείται από το κράτος τακτικά με μερικά (±6) εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και έκτακτα για τις εκλογικές δαπάνες. Η επιχορήγηση μοιράζεται –όχι χωρίς καβγάδες- στις συνιστώσες. Οι οικονομικές εξορμήσεις έχουν σταματήσει και ισολογισμοί δεν ανακοινώνονται, όπως καταγγέλλει στις 18/10/09 η “Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά” (ΠΑΣΑ), σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ: “Κι ο τελευταίος σύλλογος κάνει αναλυτικό ετήσιο προϋπολογισμό και οικονομικό απολογισμό στα μέλη του, η έγκριση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση για τη συνέχιση της λειτουργίας των εκλεγμένων οργάνων. Αυτή η αυτονόητη διαδικασία δεν ισχύει στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών. Η διορισμένη Γραμματεία μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει την παραμικρή δημόσια ενημέρωση για τους οικονομικούς πόρους του ΣΥΡΙΖΑ, την κατανομή τους, το σκεπτικό και τα κριτήρια διάθεσης αυτών των πόρων”.

- Στους μηχανισμούς του κόμματος, στα γραφεία των βουλευτών και αλλαχού είναι αποσπασμένοι δεκάδες δημόσιοι υπάλληλοι, που αμείβονται από το κράτος. Και πάλι η ΠΑΣΑ καταγγέλλει: Γιατί δεν μας λέτε σύντροφοι και τον αριθμό των αποσπασμένων δημοσίων υπαλλήλων για την στήριξη των μηχανισμών των συνιστωσών και του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζεται η κατανομή τους και πόσο στοιχίζουν και αυτοί στον κρατικό προϋπολογισμό;”.